وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ
ثعلبی مفسر اهل سنت می گوید: هنگامى که پیغمبر اسلام تصمیم گرفت مهاجرت کند، براى اداى دینهاى خود و تحویل دادن امانتهایى که نزد او بود، على (علیه السلام) را به جاى خویش قرار داد و شب هنگام که مىخواست به سوى غار" ثور" برود و مشرکان اطراف خانه او را براى حمله به او محاصره کرده بودند...
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ
ثعلبی مفسر اهل سنت می گوید: هنگامى که پیغمبر اسلام تصمیم گرفت مهاجرت کند، براى اداى دینهاى خود و تحویل دادن امانتهایى که نزد او بود، على (علیه السلام) را به جاى خویش قرار داد و شب هنگام که مىخواست به سوى غار" ثور" برود و مشرکان اطراف خانه او را براى حمله به او محاصره کرده بودند، دستور داد على (علیه السلام) در بستر او بخوابد و پارچه سبز رنگى (برد حضرمى) که مخصوص خود پیغمبر بود روى خود بکشد. در این هنگام خداوند به" جبرئیل" و" میکائیل" وحى فرستاد که من بین شما برادرى ایجاد کردم و عمر یکى از شما را طولانىتر قرار دادم، کدام یک از شما حاضر است ایثار به جان کند و زندگى دیگرى را بر خود مقدم دارد؟ هیچکدام حاضر نشدند. به آنها وحى شد اکنون على (علیه السلام) در بستر پیغمبر خوابیده و آماده شده جان خویش را فداى او سازد به زمین بروید و حافظ و نگهبان او باشید.هنگامى که جبرئیل بالاى سر و میکائیل پایین پاى على (علیه السلام) نشسته بودند، جبرئیل مىگفت: "به به، آفرین بر تو اى على! خداوند به واسطه تو بر فرشتگان مباهات مىکند".در این هنگام آیه فوق نازل گردید و به همین دلیل آن شب تاریخى به نام "لیلة المبیت" نامیده شده است.ابن عباس مىگوید: این آیه هنگامى که پیغمبر از مشرکان کناره گرفته بود و با ابو بکر به سوى غار مىرفت در باره على (علیه السلام) که در بستر پیغمبر خوابیده بود نازل شد.ابو جعفر اسکافى مىگوید: - همانطور که "ابن ابى الحدید" در شرح نهج البلاغه (ج3 ص270) ذکر کرده است - جریان خوابیدن على (علیه السلام) در بستر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به تواتر ثابت شده و غیر از کسانى که مسلمان نیستند و افراد سبک مغز آن را انکار نمىکنند.